Zambrano-Dieste: O legado de dúas figuras insubornables

A recuperación da memoria vén sendo xa un lugar común que deixa de ter sentido se non serve como espazo de transformación. María Zambrano Alarcón (1904-1991), unha das figuras claves da filosofía do século XX, e Rafael Dieste (1899-1981), escritor da xeración do 27, son dúas persoas comprometidas e enraizadas na cultura popular. A súa relación intelectual iníciase na Segunda República e estréitase a través da súa participación nas Misións Pedagóxicas e noutras iniciativas culturais. Pensar as súas relacións e producións é pensar tamén no futuro. Zambrano e Dieste asomen non só o peso da nosa memoria histórica senón tamén a necesidade de repensar as súas motivacións e as súas achegas.

Rafael Dieste e María Zambrano deixáronnos unha obra construtora de pontes, altamente renovadora, aberta a tempos e espazos de pluralismo. Foron capaces de xerar unha nova canle expresiva portadora da palabra precisa para construír espazos de opinión pública. Ela e mais el conxugan o rigor da palabra e a liberdade vital. Non obstante, fan parte dos e das novas “non cidadás”, das e dos “transterrados”, dos e das “olvidadas” da nosa historia recente. É por iso que esta xornada tivo como obxectivos: achegarnos ás súas obras, pensamentos e relacións; propiciar un espazo para o estudo e a emerxencia de novas lecturas; e recuperar o noso legado próximo, o legado de dúas figuras insubornables.

ZAMBRANO-DIESTE: O LEGADO DE DÚAS FIGURAS INSUBORNABLES