Indice alfabético
- Ramón María Aller Ulloa
- José Alonso López y Nobal
- Juan Alonso López y Nobal
- Salustio Alvarado Fernández
- Marceliano Álvarez Muñiz
- Ángeles Alvariño González
- Emilio Anadón Frutos
- Eloy Luis André
- Jesús Andreu Lázaro
- Buenaventura Andreu Morera
- José María Andrey y Sierra
- Andrés Antelo Lamas
- Rafael Areses Vidal
- Anselmo Arias Teixeiro
- Antonio Arias Teixeiro
- Pedro Alejandro Auber e Fondniare
- José María Baleato
- Ángel Baltar Cortés
- Ramón Baltar Domínguez
- Antonio Baltar Domínguez
- Manuel Baraja Fernández
- Juan Barcia Caballero
- Juan José Barcia Goyanes
- Charles Eugène Barrois
- José Luis Barros Malvar
- Tomás Batuecas Marugán
- Francisco Bellot Rodríguez
- Ricardo Bernárdez
- Fermín Bescansa Casares
- Luis Blanco Rivero
- Ramón Blanco y Pérez del Camino
- José Boado y Castro
- Baltasar Manuel Boldo Tuced
- Ignacio Bolívar y Urrutia
- Patricio Borobio Díaz
- Celia Brañas Fernández
- Gonzalo Brañas Fernández
- Antonio Brunet y Talleda
- Odón de Buen y del Cos
- Eusebio Bueno Martínez
- Manuel Cabaleiro Goás
- Ernesto Caballero y Bellido
- Rafael Cadórniga Carro
- Laureano Calderón Arana
- Fernando Calvet Prats
- Juan Bautista Camiña
- Domingo Antonio Camiña Fortes
- Jesús Carballo Taboada
- Santiago Carro García
- Roque Carús Falcón
- Antonio Casares Gil
- José Casares Gil
- Antonio Casares Rodríguez
- Fermín Casares y Bescansa
- Pedro de Castro
- Santiago Castroviejo Bolibar
- Pedro Antonio Cerviño Núñez
- Eduardo Chao Fernández
- José María Chao Rodríguez
- Aniceto Charro Arias
- Ángel Cobián Areal
- José Carlos Colmeiro Laforet
- Miguel Colmeiro y Penido
- Andrés Avelino Comerma y Batalla
- Francisco Cónsul Jove y Tineo
- José Andrés Cornide Saavedra y Folgueira
- Antonio Correa Fernández
- Pedro Couceiro Corral
- Luis Crespí Jaume
- Mariano Cubí y Soler
- José Deulofeu y Poch
- Modesto Domínguez Hervella
- Juan Donapetry Iribarnegaray
- Juan Jacobo Durán Loriga
- Armando Durán Miranda
- Mauricio Echandi Montalvo
- Antonio Eleizegui López
- Ricardo Escauriaza del Valle
- Rafael Estrada Arnaiz
- Félix Domingo Estrada Catoira
- Joaquín Ezquerra del Bayo
- Benito Jerónimo Feijoo Montenegro
- Valeriano Fernández Bacorell
- Manuel Rufo Fernández Carballido
- Elisa Fernanda Mª del Carmen Fernández de la Vega y Lombán
- Jimena Mª Francisca Emilia Fernández de la Vega y Lombán
- José Ramón Fernández de Luanco y del Riego
- Ignacio Fernández Flórez Reguera
- Cesáreo Fernández Losada
- Manuel Jacobo Fernández Mariño
- José Fernández Martínez
- Bibiano Fernández Osorio-Tafall
- Gustavo Fernández Rodríguez Bastos y Harizmendi
- Gabriel Fernández Taboada
- Domingo Fontán Rodríguez
- Ramón Fontenla Maristany
- Emilio Fraga Lago
- Francisco Freire Barreiro
- Gonzalo Gallas Novas
- Cruz Gallástegui Unamuno
- Heliodoro Gallego Armesto
- Abelardo Gallego Canel
- Fausto Garagarza y Dugiols
- Fernando Garcia Arenal
- Víctor García Ferreiro
- Antonio García Maceira
- Pío García Novoa
- Antonio García Varela
- José María García-Blanco Oyarzábal
- Eustaquio (Antonio Félix) Giannini Bentallol
- Miguel Gil Casares
- José María Gil Rey
- Francisco Giral González
- Pedro Gómez de Bedoya y Paredes
- Manuel Gómez Larrañeta
- Mariano Gómez Ulla
- Manuel Gómez-Durán Martínez
- Vicente González Canales
- Jaime González Carreró
- José González López
- José González Olivares
- Juan de Dios González Pizarro
- Joseph González Salgado
- Claudio González Zúñiga
- José Goyanes Álvarez
- José Goyanes Capdevila
- Vicente Goyanes Cedrón
- Mariano de la Paz Graells Agüera
- Albert (Albert I, Príncipe de Mónaco) Grimaldi
- Vicente Guarnerio Gómez
- Francisco Guitián Ojea
- Leopoldo Hernández Robredo
- Primitivo Hernández Sampelayo
- José María Hernansáez y Moscoso
- Enrique Hervada García-Sampedro
- Ragnar Hult
- Alexander von Humboldt
- Carlos Ibañez y Varela
- Santiago de la Iglesia Santos
- Francisco Iglesias Brage
- Luis Iglesias Iglesias
- Luis Iglesias Pardo
- Emigdio Iglesias Somoza
- Gerardo Jeremías Devesa
- Ángel Jorge Echeverri
- Jorge Juan y Santacilia
- Ángel Laborde Navarro
- Johan Martin Christian Lange
- Bernardo Lecocq Honesy
- Carlos Lemaur
- Juan Lembeye y Lartaud
- Octavio Lois Amado
- Juan Lojo Batalla
- Antonio López de Guadalupe
- Jacobo López Elizagaray
- Manuel López Enríquez
- Víctor López Seoane
- Juan López Soler
- Juan López Suárez
- Dionisio Macarte y Díaz
- Gerónimo Macho Velado
- Ramón Margalef López
- Tomás Mariño Pardo
- Juan Martín Sauras
- Antonio Martínez de la Riva
- Ángel Martínez de la Riva Vilar
- Domingo Martínez de Presa
- Manuel Martínez-Risco
- Baltasar Merino Román
- Manuel Eugenio Merino Simón
- Faustino Miranda González
- Ricardo Montequi y Díaz de la Plaza
- Saturnino Montojo y Díaz
- Olga Moreiras Tuni
- Evaristo Antonio Mosquera Quiroga
- Francisco Antonio Mourelle de la Rúa
- Manuel Muñoz Taboadela
- José María Navaz y Sanz
- Francisco de Neira
- João da Nova
- Antonio Novo Campelo
- Domingo Antonio de Nóvoa Gándara y Feijoo
- Roberto Nóvoa Santos
- Miguel Odriozola Pietas
- Ramón Otero Acuña
- Enrique Otero Aenlle
- Xosé Otero Espasandín
- Fernando Oxea
- Timoteo O´Scanlan
- Emilia Pardo Bazán
- Isidro Parga Pondal
- Jacobo María de Parga y Puga
- Ubaldo Pasarón y Lastra
- Patricio María Paz y Membiela
- Ángel Pedreira Labadía
- Pedro Pena y Pérez
- Ramón Pérez Costales
- José Pérez López-Villamil
- Severino Pérez y Vázquez
- Gerónimo Piñeiro de las Casas
- Manuel Piñeiro Herba
- Eugenio Piñerúa Álvarez
- José Planellas Giralt
- Francisco Ponte y Blanco
- Antonio Posse Roybanes
- Pedro Andrés Pourret
- Casiano de Prado y Vallo
- Esteban Quet y Puigvert
- José Quiroga Méndez
- Marcelino Ramírez García
- Benito Regueiro Varela
- Ignacio Ribas Marqués
- Tomás Rico Jimeno
- Eduardo del Río y Lara
- Francisco de los Ríos Naceiro
- Cándido Ríos Rial
- Arturo Rivas Castro
- Antonio Rodríguez Darriba
- Carlos Rodríguez Baltar
- Juan Antonio Rodríguez Bustillo
- Alejandro Rodríguez Cadarso
- José Rodríguez Carracido
- José Rodríguez González
- José Rodríguez Martínez
- José Rodriguez Mourelo
- Juan Rodríguez Sardiña
- Luis Rodríguez Seoane
- Juan Rof Carballo
- Juan Rof Codina
- Francisco Romero Blanco
- José María Romero Fernández de Landa
- Francisco Romero Molezún
- Ramón Rúa Figueroa
- Ángela Ruiz Robles
- Ramón Dionisio de la Sagra y Peris
- Francisco Sánchez
- Julián Sánchez Bort
- Timoteo Sánchez Freire
- Gumersindo Sánchez Guisande
- Fernando Sande y Lago
- Frei Martín Sarmiento
- Pedro Sarmiento de Gamboa
- Camille François Sauvageau
- Guillermo Schulz
- Francisco de Seijas y Lobera
- Josep Joan Vicente del Seixo
- Antonio Sierra Forniés
- César Sobrado Maestro
- Juan Sobreira y Salgado
- Ramón Sobrino Buhigas
- Benito Ángel Dionisio Sotelo y Rivas
- Juan Suárez Casas
- Enrique Suárez Couto
- Julián Francisco Suárez Freire
- Paulino Suárez Suárez
- Francisco Sueiras
- Nicolás Taboada y Leal
- Maximino Teijeiro Fernández
- Joan Texidor i Cos
- Pedro Urquijo Landaluce
- Joaquín Vaamonde Rodríguez
- Lope Valcárcel Vargas
- Antonio Valenzuela Ozores
- Ramón Varela de la Iglesia
- Teodoro Varela de la Iglesia
- José Varela de Montes
- Juan Varela Gil
- Gregorio Varela Mosquera
- Manuel Varela Radío
- Ángel Varela Santos
- José Varela y Ulloa
- Ricardo Varela y Varela
- Vicente Vázquez Queipo
- José Francisco Vendrell de Pedralbes i Estaper del Mas
- Ramón Verea García
- Enrique Vidal Abascal
- Ernesto Viéitez Cortizo
- Xosé Luis Vila Jato
- Antonio Vila Nadal
- Cipriano Vimercati Benítez
- Leoncio Virgós Guillén
- Heinrich Moritz Willkomm
- María Josefa Wonenburger Planells
- Isabel Zendal Gómez
Disciplinas científicas
- ./ Mariña
- ./ Matemáticas
- ./ Enxeñería
- ./ Botánica
- ./ Cartografía
- ./ Agronomía
- ./ Bioloxía
- ./ Química
- ./ Astronomía
- ./ Xeoloxía
- ./ Minas
- ./ Medicina
- ./ Xenética
- ./ Coleccións
- ./ Psiquiatría
- ./ Anatomía
- ./ Nautica
- ./ Cosmografía
- ./ Microbioloxía
- ./ Histoloxía
- ./ Ensino
- ./ Divulgación científica
- ./ Ciencias Experimentais
- ./ Filosofía
- ./ Hidroloxía
- ./ Medicina
- ./ Xinecoloxía
- ./ Veterinaria
- ./ Zootecnia
- ./ Bromatoloxía
- ./ Hixiene
- ./ Mecánica
- ./ Espeleoloxía
- ./ Paleontoloxía
- ./ Zooloxía
- ./ Radioloxía
- ./ Xeografía
- ./ Agricultura
- ./ Ciencias Naturais
- ./ Farmacia
- ./ Viticultura
- ./ Navegación
- ./ Física
- ./ Aeronaútica
- ./ Técnica
- ./ Armas
- ./ Oftalmoloxía
- ./ Parasitoloxía
- ./ Mineraloxía
- ./ Farmacaloxía
- ./ Ornitoloxía
- ./ Entomoloxía
- ./ Expedicións
- ./ Bioquímica
- ./ Dermatoloxía
- ./ Ecoloxía
- ./ Avicultura
- ./ Pediatría
- ./ Micrografía
- ./ Anestesia
- ./ Oceanografía
- ./ Fisioloxía
- ./ Moluscos
- ./ Cálculo
- ./ Nutrición
- ./ Meteoroloxía
- ./ Psicoloxía experimental
- ./ Edafoloxía
- ./ Enxeñería de montes
- ./ Fisioloxía vexetal
- ./ Bioloxía mariña
- ./ Ficoloxía
- ./ Limnoloxía
- ./ Tecnoloxía
- ./ Cirurxía
- ./ Antropoloxía
Fermín Bescansa Casares
Un gran ficólogo recoñecido tardiamente
comparte esta páxina:Ámbitos de ocupación:
Autor/a da biografía:
- Bugallo, Ánxela
- Data de alta: 21/03/2012
Extras sobre Fermín Bescansa Casares:
Galeria

O botánico Fermín Bescansa con outros profesores e alumnos do Instituto de Secundaria da Coruña.
Como citar esta páxina:
- Bugallo, Ánxela ([2012], “Fermín Bescansa Casares”, en Álbum da Ciencia. Culturagalega.org. Consello da Cultura Galega. [lectura: 04/10/2023] [URL: http://www.culturagalega.org/
albumdaciencia/detalle.php?id=243

O botánico Fermín Bescansa con outros profesores e alumnos do Instituto de Secundaria da Coruña.
Datos biográficos:
- Nacemento: A Coruña 1874
- Falecemento: A Coruña 1957
En marzo de 1903 foi nomeado por oposición catedrático numerario de Historia Natural e Fisioloxía e Hixiene do Instituto de Soria, mais aos dous meses trasladouse ao de Ourense. A pesar do curto da estadía, Bescansa aproveitou a súa permanencia na provincia soriana para coñecer a flora da zona, pouco explorada, e enviar as mostras recollidas á Sección da Sociedad Española de Historia Natural para a redacción da Flora Hispano-Lusitana. Como se recolle no Boletín, os membros da Sociedad admitían o seu descoñecemento da flora da zona soriana, achacándoo ao frío intenso da rexión e á carencia de excursións nas estacións calorosas do ano. Bescansa realizara dúas excursións botánicas entre os meses de marzo e maio. Das plantas recollidas e clasificadas na maior parte por el mesmo, moitas eran comúns a case todas as provincias, pero destaca entre todas unha especie non citada anteriormente. Logo da revisión dos herbarios do Real Jardín Botánico e do herbario de Blas Lázaro, así como da revisión do xénero en toda a bibliografía botánica, chegaron á conclusión de que era unha especie nova. No mesmo Boletín, Gredilla (1903), director do Jardín Botánico, describe a especie e dálle o nome de Potentilla bescansae, en honra a Bescansa, que a recollera nas beira do río Douro ao seu paso por Soria. Bescansa foi admitido como socio numerario da Real Sociedad Española de Historia Natural, na sesión do 4 de novembro de 1903, presentado por Ignacio Bolívar como catedrático de Historia Natural do Instituto de Ourense, especialista en Botánica. O seu labor como recadador tamén influíu no seu nomeamento, en 1904, como correspondente do Museo de Ciencias Naturales de Madrid.
En 1908, publicou en Ourense Sobre la determinación de los puntos de ebullición y su importancia para el conocimiento de la constitución química de los cuerpos y la determinación de pesos moleculares, obra en que define a ebulición e as súas leis, analizando as causas que modifican o punto de fervor dos líquidos e a súa constitución química, da que deriva o coñecemento da fórmula e peso molecular dos líquidos.
Un gran paso para a Ficoloxía en Galicia
O principal tema de traballo científico de Bescansa foi a Botánica, sobre todo a Ficoloxía. A partir da súa chegada a Ourense, desenvolveu un inxente labor de recollida e formación de herbarios de Galicia, incluída a recolleita de algas. Desta actividade son boa mostra varios herbarios de traballo que se conservan depositados na Universidade de Santiago. Compartía o seu interese pola Botánica non só co seu avó, senón tamén co seu irmán Luis e os seus tíos Antonio Casares Gil, o primeiro briólogo peninsular, e José Casares Gil, químico de grande influencia na súa formación. Grazas a esa ansia recadadora apareceron outras especies interesantes, como as mostras do musgo luminescente Schistostega pennata, tamén coñecido como oro de duende. A cita desta rechamante especie foi publicada por Antonio Casares en 1921, quen informa de que os exemplares foran recollidos polo investigador Fermín Bescansa Casares, o seu neto, na Cova das Choias, no concello lucense da Pobra de Brollón, onde se localiza unha importante colonia deste raro musgo.
O traballo de Dosil Mancilla (2007) sobre o noso autor subliña a importancia da relación científica cos seus tíos á hora de establecer contactos. Fora o seu tío Antonio Casares Gil quen lle recomendara contactar co ficólogo menorquino Rodríguez Femenías para iniciarse no estudo das algas mariñas. Na relación epistolar que mantivo con el, Bescansa confesáballe o seu escaso coñecemento ficolóxico e solicitáballe consellos para a preparación dos exemplares e recomendacións bibliográficas para poder levar a cabo as identificacións. As recomendacións do ficólogo insular incluíron tamén o envío dunha colección, que empregou Bescansa para a determinación das especies máis comúns. Este intercambio epistolar, que rematou en 1904, un ano antes da morte de Rodríguez Femenías, permitiulle a Bescansa percorrer os primeiros pasos no mundo da Ficoloxía.
A desaparición do seu colaborador non interrompeu o seu labor, e nos anos seguintes recolleu algas continentais e elaborou as listaxes das algas conxugadas. Dende a súa cátedra do Instituto de Ourense, comezou o estudo das algas e publicou diversos traballos, como os dedicados ás conxugadas (Bescansa, 1907, 1908). Animado polo seu tío, o químico José Casares Gil, en maio de 1909 solicitou unha pensión da Junta para Ampliación de Estudios (JAE), para o estudo das algas en Alemaña. A familia Casares mantiña unha fonda relación coa JAE. José Casares Gil era vogal da xunta executiva e realizou, co apoio da JAE, varias viaxes institucionais a diversos países. Outros Casares, como o seu irmán Antonio Casares Gil, especialista en Brioloxía, ou Miguel Gil Casares, catedrático de Patoloxía, van tamén lograr bolsas no estranxeiro para ampliar os seus estudos.
Fermín Bescansa consegue a bolsa da JAE para estudar no laboratorio do profesor Goebel, da Universidade de Múnic. Os resultados desta estadía aparecen recollidos na publicación Memoria sobre el estudio de las algas (Bescansa, 1911), na que explica a metodoloxía de traballo docente e de investigación no Laboratorio, e destaca o amplo equipamento tecnolóxico e a completa biblioteca. Contaba con todas as obras principais de Botánica, Fisioloxía, Anatomía e Taxonomía, así como numerosas revistas de varios países, o que permitía que o graduado puidese, sen perder tempo, coñecer todo o publicado ata o día sobre o seu tema de estudo. Tamén resalta como preparaban aos alumnos para poder enfrontar a actividade práctica: “[...] a cada estudiante se le proporciona un microscopio, los reactivos más corrientes [...] y los materiales para su reconocimiento bajo la dirección del profesor y doctores del laboratorio”. O equipo de Goebel estaba practicando procedementos modernos de cultivos de algas doceacuícolas, necesarios para o seu correcto estudo e polos que Bescansa se mostrou moi interesado. Precisamente defende a importancia dada á preparación dos cultivos e dos traballos micrográficos na investigación, considerando que debe superarse a antiga sistemática das algas, baseada en exclusiva no recoñecemento morfolóxico dos exemplares, e debe atenderse ao ciclo de vida das algas, observando todas as fases vitais, para o que se debe recorrer aos cultivos. Considera que estes permitirían un estudo controlado dos cambios nas algas e resolverían as incógnitas sobre “la descendencia de estos seres y el establecimiento de su clasificación filogenética, la variabilidad, formación de razas, mutaciones y sus causas” (Bescansa, 1911: 343). Rematou de redactar a Memoria en Ourense, en decembro de 1910, e manifestou que a estadía lle permitira adquirir unha formación sólida en Botánica e poñerse ao día cos procedementos de estudo das algas microscópicas. O seu traballo abarcara todos os grupos de algas, tanto os que coñecía previamente, como aqueles que non estudara especialmente. As detalladas descricións que aparecen na Memoria reflicten a asimilación dunha nova metodoloxía para desenvolver as investigacións algolóxicas dende unha perspectiva moderna. Mais a súa satisfacción non era completa pola escasa atención que se lles prestaba ás macroalgas, polo que solicitou á JAE visitar un laboratorio de algas mariñas para completar a súa estadía. Co visto e prace da JAE partiu á Universidade de Kiel, onde traballou no seu laboratorio tres semanas, estudou as algas mariñas, tanto bentónicas como planctónicas, practicou as técnicas de recollida e preparación de exemplares e aprendeu aspectos básicos da súa taxonomía.
Logo do seu regreso de Alemaña, trasladouse á cátedra de Historia Natural do Instituto da Coruña e realizou recollidas sistemáticas de algas mariñas na cidade herculina e Baiona, con máis de vinte enclaves de mostraxe. Da Coruña proceden a metade das mostras recollidas (51%), e o resto da costa próxima á cidade, como a de Arteixo, e da ría de Baiona. Apréciase claramente que nos meses lectivos, cando impartía clases no instituto, as recolleitas concéntranse na cidade e arredores, mentres no verán e vacacións de inverno aproveitaba para recoller algas preto de Baiona, vila natal da súa muller.
Como un “experto ficólogo” cualifica Dosil Mancilla (2007) a Bescansa logo de analizar as identificacións dos exemplares do seu herbario: máis dun milleiro de mostras, recollidas entre 1905 e 1950 nas costas galegas (principalmente entre 1914 e 1917), que foron sen dúbida o seu traballo máis valioso. Os datos achegados por Bescansa indican a especie, familia, localización e data de recollida, sinalando novas especies en Galicia non citadas anteriormente. Nel figuran varios exemplares de algas comúns recollidas en 1905 e coa palabra Kiel, que pode indicar que levou a Alemaña para a súa identificación, recollidas con anterioridade á súa viaxe. A preparación dos exemplares e o seu estudo microscópico foron realizados no modesto laboratorio do Instituto coruñés, que foi o receptor do seu herbario, mellor dito herbarios, pois aínda se conserva na actualidade outro herbario ficolóxico, elaborado probablemente por Bescansa, pero neste caso non de investigación senón con fins didácticos. Na actualidade este herbario forma parte dos fondos do antigo centro provincial que se trasladaron ao instituto de bacharelato Salvador de Madariaga da Coruña. Tamén remitiu diversas remesas de plantas ao Real Jardín Botánico, entre elas unha pequena colección de algas mariñas recollidas na Coruña, a maioría delas no mes de abril de 1915.
Sobre o herbario de traballo de Bescansa, especialistas actuais como Bárbara et al. (1994) conclúen que as determinacións son de grande calida e reflicten o seu coñecemento taxonómico e morfolóxico. Destacan a calidade das herborizacións, tanto pola representatividade dos exemplares como pola sagacidade do botánico para descubrir taxons difíciles, case non citados ata daquela (Dosil, 2007). Consérvanse, xunto co herbario, debuxos realizados por Bescansa sobre as súas observacións microscópicas e anotacións.
A outra gran contribución de Bescansa, xunto co seu herbario, é o catálogo publicado polo propio autor na Coruña, en 1948, baixo o título de Herborizaciones algológicas en La Coruña, Nigrán y Bayona, que pasou inadvertido para a maioría dos ficólogos españois, que incluso non consideraron as súas novas citas. Na obra figuran 184 taxons, seguidos das localidades e nalgúns casos de observacións xerais da comunidade ou do hábitat, ou con descricións morfolóxicas dos exemplares. Sabemos pola súa obra que o herbario actual está incompleto, faltan cando menos 26 taxons que aparecen citados no catálogo, así como a colección que recibira de mans de Rodríguez Femenías.
Ademais destas achegas principais, Bescansa realizou outros traballos sobre Ficoloxía, como as listaxes das algas conxugadas de medios continentais de Ourense e de Galicia, que publicou en 1907 e 1908, pero das que non se coñece material de herbario conservado. Participou no verán de 1920 no curso sobre Bioloxía mariña impartido na Coruña polo Museo Nacional de Ciencias Naturales. O seu papel tamén foi determinante para o descubrimento de novas especies de fungos. O botánico galego envioulle ao micólogo Romualdo González Fragoso diversos exemplares de fungos que na actualidade se conservan no Real Jardín Botánico. Entre as mostras apareceron dúas especies parasitas de algas que resultaron ser especies novas para a ciencia: Plowrithgia pelvetiae, recollida en 1915, e De Tonisia bescansae, en 1924 (Dosil, 2007).
En definitiva, as contribucións de Fermín Bescansa, xunto coas de Faustino Miranda e Luis Bellón, están consideradas como “a etapa de florecemento (1905/1939)” da Ficoloxía mariña, unha historia chea de esperanzadores proxectos, logros notorios e grandes fracasos e esquecementos (Dosil, 2001). A acción da JAE favoreceu a diversificación dos estudos botánicos, permitindo o desenvolvemento de disciplinas ata daquela marxinais, como a Ficoloxía. Porén a Guerra Civil frustrou as grandes expectativas de futuro, botou por terra os avances institucionais e expulsou ao exilio numerosos científicos, entre eles Faustino Miranda. Segundo os datos que recolle Negrín Fajardo (2006), Fermín Bescansa foi sometido, como todo o profesorado en activo, ao proceso de depuración do novo Réxime e logo confirmado no seu posto por resolución do 30 de abril de 1941. O estudo da súa obra tivo que esperar case medio século ata acadar o recoñecemento que non se lle dera con anterioridade e, sobre todo, para descubrir e empregar para esa nova ciencia da Ficoloxía, o grande avance que significou o seu estudo exhaustivo das algas das costas de Coruña e Baiona.
Bibliografía:
Fontes documentais:
Bescansa Casares, Fermín, Arquivo Histórico da Universidade de Santiago, Serie Expedientes Persoais, cartafol 132.
Fontes impresas:
BESCANSA CASARES, F. (1907): Algunas «conjugadas» de la provincia de Orense, Bol. R. Soc. Esp. Hist. Nat., 7: 65-68.
BESCANSA CASARES, F. (1908a): Conjugadas para la flora de Galicia, Bol. R. Soc. Esp. Hist. Nat., 8: 234-238.
BESCANSA CASARES, F. (1908b): Sobre la determinación de los puntos de ebullición y su importancia para el conocimiento de la constitución química de los cuerpos y la determinación de pesos moleculares, Ourense: Imprenta La Editorial.
BESCANSA CASARES, F. (1911): Memoria sobre el Estudio de las Algas, Anales de la Junta para Ampliación de Estudios é Investigaciones Científicas, IV, 8: 333-351.
BESCANSA CASARES, F. (1948): Herborizaciones algológicas en La Coruña, Nigrán y Bayona, La Coruña: s.n.
Bibliografía secundaria:
BARBARA CRIADO, I.; CREMADES UGARTE, J.; PÉREZ CIRERA (1995): Contribución de Fermín Bescansa Casares a la Ficología española: datos biográficos, estudio de su obra y herbario, Studia botanica, 13: 39-46.
DOSIL MANCILLA, J. (2001): El estudio de las algas marinas en España (1814-1939): De la catalogación florística al aprovechamiento industrial. Tese doctoral. Universidade da Coruña.
DOSIL MANCILLA, J. (2007): Los albores de la botánica marina española (1814-1939), El estudio de la flora y vegetacion marinas en España, Madrid: CSIC.
GREDILLA Y GAUNA, A. F.(1903): Notas y comunicaciones. Datos nuevos que incluir en la Flora Hispano-Lusitana, Bol. R. Soc. Esp. Hist. Nat., III: 273-276.
NEGRÍN FAJARDO, O. (2006): La depuración franquista del profesorado en los institutos de segunda enseñanza de España (1937-1943). Estudio cuantitativo para Galicia, Sarmiento, 10: 59-99.
R.S.E.H.N. (1903): Acta de Sesión 4 de noviembre de 1903 de la Real Sociedad Española de Historia Natural. Presidida por Zoilo Espejo, Bol. R. Soc. Esp. Hist. Nat., III: 357.