"O mundo dos soños, o onírico, o surrealismo... Emilio Celeiro e Ánxela Pérez Meilán deambulan por eses territorios, dun xeito diferente pero mesturable. As cores vivas e as ululantes figuras estilizadas e arbóreas de Pérez Meilán medran cara un ceo cheo de lúas e soles, de trasnos e tipis, de días e noites; paisaxes de soños e das súas cidades soñadas. Mentres, os icónicos peixes de Celeiro, pintor, escultor, gravador, debuxante, deseñador..., mutan cara fósiles ou cara máquinas con atracción inquedante. Nacen a lapis nun debuxo incríblemente preciso e limpo, medran en papel ou lenzo na adolescencia das cores, perpetuando a súa madurez en bronce, onde os seus brillos, texturas e cores dialogan co imposible. E noutro momento o bronce nace do barro en amantes enredados no fragor do orgasmo. Peixes, como primixenio símbolo cristián, mutados; amantes bíblicos que nacen do barro, ¿casual?"
Texto: Valle García
Fonte: Galería Monty4
