"A mirada de Rita é como a de Ulises. É unha mirada que volta sen cesar, e que volta a si mesma como fonte de toda a mirada que foi, que é e que será. Intenta recoñecer o que apenas se adiviñara, se cadra unha soa vez, ou que mesmo tan só se imaxinou. O que se desexou ver. Esa mirada é tamén a da pintura. A mirada misteriosa que crea mundos, que desvela, debuxa, borra, reinventa o seu propio mundo, non tanto tal e como é, senón cómo podería ser. Así, esta mirada vai percorrendo o mundo. Vai mirando ao seu redor, curiosa como a mirada dun neno, procurando en cada elemento o seu indicio máis segredo, a porta que a poucos se entreabre, o aviso de que algo está ao caer e divísase ao lonxe, tenro e violento ao tempo, como o que albiscan as pálpebras ao abrir pouco a pouco despois do soño, mesmo antes de despertar. Pero tamén mira algo que nunca se poderá captar, xa que se se captara para sempre, do mesmo xeito perderíase. Toda unha mirada no medio do silencio. Como corresponde á mirada propia da contemplación, distraída ao tempo que atenta, curiosa e indiferente, interna e externa, como unha finísima película entre ambos. O que ela capta, polo tanto, non son as cousas tal e cómo as vemos, senón tal e cómo son antes e despois de que xa sexan, ou de que foran, o que queda no medio, e as sorprende polo camiño que as leva a se converter no que van ser. Unha mirada así case non se mira. Vai pasando silandeira entre as cousas, e apenas se deposita nelas, case nin as toca, apenas notan a súa presenza e asombra, a volve tactil, visible, baixo unha luz difusa que revela tanto como esconde. Unha mirada así devolve ás cousas o seu misterio; non queréndoas debuxadas e nítidas, ou abstractas, senón cheas de simbolismo e distancia, operando como axentes de metamorfose. É a mirada que revela. É a mirada da feiticeira, a mirada que volta ao punto de partida -dixo-, e que volta a si mesma, porque onde queira que se pouse, abre unha patria. A patria inesperada onde se aloxa a fonte da mirada pura."
Texto: Bernardo Pinto de Almeida (Porto, novembro 2011)
Fonte: Galería Ana Vilaseco
